شلمچه هنوز هم گلوگاه عراق است

خيلي ها شلمچه را با غروبش مي شناسند، غروب كه مي شود، سرخي آسمان كه جاي خورشيد را

مي گيرد، حزن عجيبي دل را محاصره مي كند، انگار يك عالمه حقيقت، يك عالمه ذكر، يك عالمه صدا و ناله مي خواهند هجوم بياورند به مغزت و تو از همه اينها در امان نيستي!

 

عجيب است! آدم در هجوم اين همه باشد و لذت هم ببرد، عشق بازي كند، خودش را بيندازد روي خاك و خاك را مشت كند و توي دست هايش بگيرد.
خيلي ها شلمچه را با غروبش مي شناسند، اصلاً نذر مي كنند كه غروب به شلمچه برسند، نجواي غروب شلمچه با بقيه ساعات روز فرق مي كند، فقط بايد يك بار امتحانش كرد.
شلمچه هنوز هم گلوگاه عراق است، كمي آن طرف تر حسينيه شلمچه قرار دارد، با نشانه هاي پررنگ پايداري، تانك هيا به گل نشسته، مين هاي خنثي نشده، كلاه و قمقمه هاي تركش خورده و نخل هاي بي سر.
چشمانت را كه ببندي يكي از استثناهاي تاريخ بشريت را مي تواني تصور كني. عمليات كربلاي چهار تمام شده بود، هنوز طعم تلخ پيروزي عراقي ها زير زبان رزمنده ها بود. فرماندهان بايد كاري مي كردند كه روحيه ها برگردد، شناسايي منطقه هم كه كار راحتي نبود. شلمچه از همه مهم تر بود، دروازه بصره بود، از اين نقطه مي شد به دشمن نفوذ كرد.
البته دشمن محكم ترين مواضع و موانع را براي جلوگيري از نفوذ رزمندگان اسلام، برپا كرده بود. بررسي منطقه كلي وقت مي برد، دشمن در منطقه آب رها كرده بود، خط اولش دژ محكمي بود با سنگرهاي بتوني، پشت آن تانك ها مستقر بودند و به خوبي بر منطقه اشراف داشتند، خط دوم و سوم كه كانال بود و خط چهارمش هم پشت نهر «دوعيجي» بود، خط پنجم هم قرارگاه تاكتيكي دشمن بود و مركز توپخانه، تازه اين همه ماجرا نيست. شكست هاي پياپي، دشمن را به اين نتيجه رسانده بود كه به جاي حالت تهاجمي، حالت تدافعي بگيرد.
دشمن در شلمچه موانع وسيعي به شكل «ن» و به ارتفاع هفت متر ساخت كه عرض دهانه باز آنها 300 متر به طرف ايران بود. ديدي كه از اطراف اين گودال بر سر رزمنده ها داشت امكان هر تحركي را، به تصور خودش از رزمندگان مي گرفت. اما رزمنده هاي ايراني براي فتح هر يك از اين موانع شهداي بسياري را تقديم كردند و بالاخره از سد تمامي موانع گذشتند.
چشمانت را كه باز كردي خودت را ميان موانع نوني شكل در منطقه شلمچه كه توسط رزمندگان بازسازي شده، مي بيني، اكنون عقلت را با حساب دو دو تا چهار تا، با كمك منطق به ميدان مي آيد. آيا مي شود از اين موانع گذشت! چطوري؟ با توكل! هر كس به خدا توكل كند خدا براي او كافي است. پس حالا دوباره برگشتي به دنياي خودت بدان كه اينجا شلمچه است، همين!